تکه ای از کتاب تنهایی پر هیاهو از بهومیل هرابال

اگر زمان منتظر ما می‌ایستاد تا ما به بلوغ برسیم، قطعا زندگی با نقص‌های کمتری را تجربه می‌کردیم. نمی‌دانم زندگی بدون واژه‌ی «افسوس» چه شکلی خواهد بود! شیرین‌تر است یا مزه‌ی یکنواختی دارد!؟

:closed_book: تنهایی پر هیاهو
✍🏻 بهومیل هرابال