سعدی ‌در گلستان میگوید:

پادشاهی نذر کرد اگر حاجتش براید «چندین درهم زاهدان را» دهد؛

حاجتش برامد و کیسه‌ای پول برای پخش درمیان زاهدان به یکی از اطرافیان داد...

چند روزی گذشت و او کیسه به پادشاه داد(برگشت داد) و گفت:

«آنکه زاهد است نمی‌ستاند و آنکه می‌ستاند زاهد نیست!»